Lærarferie

Det er no så mange meiningar om lærarar. I alle fall så trur vi det, vi som er det. Vi veit at vi blir omsnakka, både som enkeltpersonar og som gruppe, både generelt og spesielt. På små plassar er det nok meir meiningsutvekslingar enn på større stader. Alle foreldre er jo oppteken av kven som skal være læraren til gulla deira, og eg forstår det godt, eg sjølv inkludert er jo oppteken av at det kjæraste eg har er trygg og fornøgd på skulen. No i desse tider er det mange avslutningsfestar og sermoniar i skule-regi. Vi har nett sagt god sommar til ei flott dame, og farvel til ei anna flott dame som skaper og har skapt trygge omgjevnader for barna våre.

Slike sommarfestar er jo på mange måtar litt slitsame for foreldre(og lærarar). Mange skal avslutte både her og der, og ein skal grille, ha med "mat på fat", samle inn pengar til blomster, kanskje ikkje berre to gongar, men gjerne tre og fire gongar i løpet av nokre hektiske førsommar-dagar. Logistikken skal gå opp, og skal også passast inn med blåtur på jobben og sommarfest i lesegruppa, mi veke og di veke.

MEN, her er ei oppfordring, prøv i alt det hektiske å kjenne på sommarfølelsen. Kjenn på forventninga, spenninga, håpet om dagar med shorts, bikini, is, skulefri. Alle har vi vore barn, og vi  klarer å tenke tilbake til kjensla på sommarfesten, på siste skuledag, på siste skuletime siste skuledag, i det vi ropte GOD SOMMAR. Vi visste at vi hadde åtte deilige veker framfor oss.

Og no over til lærarferien. Det er mange som misunner oss den, og mange endatil forbanner den. Barna har jo fri i åtte veker, men ikkje foreldre flest. Mange slit med å få ferien til å gå opp, det er ikkje få foreldrepar som er heldige om dei klarer å få eit par veker saman fordi dei må strekke ferien for å ha pass til barna, og då har ein gjerne allerede brukt opp både bestefar og tante Lise. Eg føler med dei, men det er ikkje stort eg kan gjere med det. Sjølvsagt kan eg informere om at fire veker er avspasering, men det skaffer ikkje barnevakt.

Noko eg kan gjere og skal gjere er å nyte dette gode frynsegodet som vi har. Eg skal setje pris på det, og eg skal tenke på dei som ikkje kan, som alle skulebarna og lærarane, glede seg som eit barn sjølv til åtte veker med late dagar, sol, sommar og is. Om ikkje dette er einegrunn til å velje læraryrket, er det likevel ein grunn blant mange.

Kle seg ut

Vi har hatt ein strålande dag. I omlag ein månad no har vi gleda oss til å vere med på jentebølgen. Å glede seg, det er viktig, det er kanskje meir enn halve moroa.

For ca to veker sida gjekk jentene i 4A (og mødrene) jentebølgerunda, berre for å øve oss litt og planlegge kostyme. Vi hadde ein fin tur der jentene bobla over av kreative forslag, og så klarte vi å bli enig til slutt også. Det vart ei svart base med rosa innslag;-), svarte duskar til å vifte med, smokk til å suge på og museflette med rosa sløyfer i. Dei vart kjempefine, men kanskje viktigare, dei følte seg kjempefine.

Vi kryssa fingrane for opphaldsvær i dag, og det var ikkje så verst under sjølve løpet, regnet kom etterpå. Då rakk vi akkurat å bli kjempevåte, men det gjorde ingenting for DEI VANN premie. Eg fekk ikkje heilt med meg kva for pris det var, men det var sikkert "den søtaste og mest sjarmerande jentegjengen i Ørsta". Då var det ikkje berre oss mødrene som vart sjarmert.

I går hadde eg tre jenter her for å førebu etterjentebølgenkalas. Dei sette opp meny, vi handla og laga. Dette vart servert til jentene og mødrene i dag: Taco-baguettar m. salat mm, brownies, marengs m. jordbær og krem, og så ein forfriskande punsj.

Medan vi jogga/gjekk løpet var det litt marengs i lufta, berre for å bygge opp forventninga skikkeleg. Det var heilt tydeleg at menyen hadde blitt presentert. Der sprang dei i tau, og vart einige om å gå, stoppe, jogge, gå fortare, gå seinare, litt av ei samarbeidsøving. Jentene klarte seg kjempebra, og mødrene halsa bak.

Inn fra regnet kom jentene til punsj i stettglas og dekka bord. Stemninga var høg rundt bordet, og ingen protesterte då mødrene gjekk opp for å sitje der. Dette vart ikkje leggesegtidleg-kvelden, men det er jo helg.

No vart dette kanskje litt skrytete mammablogg-aktig, og det har jo eg tenkt at bloggen min ikkje skal vere. Men, eg har eit bodskap med alt dette rosenraude. Det er at det er KJEKT Å KLE SEG UT. Er det lange sidan du har kledd deg ut? Er det lenge sidan du har slått ut håret, ledd høgt og drukke punsj av stettglas med jordbær oppi? Mange som er vaksne gløymer kor kjekt det var å kle seg ut og berre ha det moro. Eg hadde musefletter i dag, og berre det var ganske kjekt.

(No finn eg ikkje kabelen til kamera, så det bli ikkje bilde)